اسم: نیلوفر
نوع: دخترانه
ریشه اسم: سنسکریت
معنی: (تلفظ: nilufar) (در گیاهی) گل های سفید، کبود و زرد رنگ گیاهی به همین نام که مصرف داروئی نیز دارد (در ادب قدیم فارسی اغلب رنگ کبود آن مطرح بوده است )، گیاهی آبی که در آبگیرهای مناطق معتدل می روید، گل های زرد دارد و برگ هایش بر سطح آب شناور می شود، گلهای آن مصرف داروئی دارد – گلی به رنگ سفید، کبود، و زرد که مصرف دارویی دارد، همچنین نام یکی از جشنهای ایرانیان قدیم (جشن نیلوفر) که در روز هفتم یا هشتم هر ماه برگزار می شد و هرکس که در این روز از پادشاه حاجتی می خواست برآورده می شد
فرهنگ
برآن بودم که فرهنگی بجویم
که آن مه رو نهد رویی به رویم
بگفتم یک سخن دارم به خاطر
بپیش آ تا به گوش تو بگویم
خرابات
شراب شیرۀ انگور خواهم
حریف سرخوش ِ مخمور خواهم
چو یارم در خرابات خرابست
چرا من خانۀ معمور خواهم
اسم نوشته نیلوفر
نامه و دل
دل خونخواره را یکباره بستان
زغم صد پاره شد یک پاره بستان
به دست دل فرستادم دوسه خط
یکی خط را ازآن آواره بستان
اسم نوشته نیلوفر
فردا و …
بیا ای مونس جانهای مستان
ببین اندیشه و سودای مستان
میفکن وعدۀ مستان به فردا
تویی فردا و پس فردای مستان
اسم نوشته نیلوفر
دریا و عالم
اگر تو عاشقی غم را رها کن
عروسی بین و ماتم را رها کن
تو دریا باش و کشتی را برانداز
تو عالم باش و عالم را رها کن
اسم نوشته نیلوفر
همچنین کن
اگر تو حاضری سر همچنین کن
چو کردی بار دیگر همچنین کن
مرا دی تنگ اندر بر گرفتی
بیا ای تنگ شکّر همچنین کن
